مروری اجمالی بر کارنامهٔ نزدیک به چهارسالهٔ رسانهٔ همیاری
سیما غفارزاده، هومن کبیری پرویزی – ونکوور
درست ۳ سال و ۱۰ ماه و ۶ روز قبل، اولین شمارهٔ رسانهٔ همیاری در اول آوریل ۲۰۱۶ منتشر شد. این مدت زمان گذشت و ما از ۱ به ۱۰۰ رسیدیم. ۱، ۱۰، ۱۰۰؛ یک‌رقمی، دورقمی، سه‌رقمی… ۳ سال و ۱۰ ماه و ۶ روز گذشت و شمارهٔ مجله سه‌رقمی شد، اما باید ۱۷ سال و ۳ ماه و ۲۲ روز دیگر بگذرد تا بشود ۱۰۰۰. تا چهاررقمی راه درازی در پیش است! به‌راستی چیست این وسوسهٔ اعداد و ارقام؟ چرا ذهن برای ارقام رُند و سرراست تفاوت قائل است؟ آیا این ذهن ماست که اعداد و ارقام را به بازی می‌گیرد یا آن‌ها هستند که ذهن ما را به بازی می‌گیرند؟ شاید به‌سبب همین وسوسهٔ اعداد و ارقام بود که از دو سه ماه قبل به فکر افتادیم تا برای این شماره کاری بکنیم؛ جشن کوچکی و ویژه‌نامه‌ای. دو سه ماه قبل اما مصادف شد با نا‌آرامی‌ها و اعتراضات ماه نوامبر در ایران و در پی‌اش کشته و زخمی و زندانی شدن هزاران تن از هم‌وطنانمان… دل‌ودماغی برای جشن نماند. ابتدای سال جدید همچنان فکر می‌کردیم شاید دست‌ِ‌کم ویژه‌نامه‌ای برای این شماره ایدهٔ خوبی باشد؛ ویژه‌نامه‌ای که محتوایش تماماً به گذشتهٔ نزدیک به چهارسالهٔ نشریه مربوط باشد. حتی از تعدادی از دوستان و همراهان همیشگی خواستیم آنچه دلشان می‌خواهد دربارهٔ نشریهٔ خود بنویسند و عده‌ای از این عزیزان هم زحمت کشیدند و نوشتند. اما پیش از آنکه نفسی تازه کنیم برای تهیهٔ چنین ویژه‌نامه‌ای، تنش‌ها در منطقه و ایران عزیزمان بالا گرفت و به‌دنبال آن فاجعهٔ سرنگونی هواپیمای اوکراینی و پرپر شدن ۱۷۶ انسان بی‌گناه، اندک شوق و انگیزه‌ای را هم که مانده بود، از بین برد. و اینک مائیم و روح و روانی خسته از تهیهٔ دو شمارهٔ پیاپی گذشته با تمرکز روی فاجعهٔ پرواز ۷۵۲، و شمارهٔ صدی که دیگر چندان وسوسه‌انگیز نمی‌نماید… با هم مروری می‌کنیم نزدیک به چهار سال گذشته را.
چهار سال پیش در چنین روزهایی مقدمات کار انتشار نشریهٔ رسانهٔ همیاری را فراهم می‌کردیم. در گوشه و کنار شهر جلسات متعددی داشتیم. از مشورت با متخصصان گرفته تا نویسندگان، از دیدار از چاپخانه‌های شهر تا همفکری برای تهیهٔ کلیپ‌های رونمایی تا به اعضای گروه همیاری ایرانیان ونکوور بگوییم که: «خبری در راه است…»
از همان ابتدا با خودمان عهد بستیم تا زمانی که نشریه را منتشر می‌کنیم، به تولید محتوا بپردازیم و هیچ مطلبی در نشریه را از سرمقاله در نخستین صفحه گرفته تا جدول کلمات متقاطع در صفحهٔ آخر، از جای دیگری به اصطلاح قدیمی‌‌ترها «رونویسی» و به‌اصطلاح نسل جدید «کپی و پیست» نکنیم و خوشحال‌ایم در صدمین شماره می‌توانیم با افتخار بگوییم که به عهدمان وفادار مانده‌ایم. در کنار مقالات دست اول و مطالب ادبی‌ای که پیش از انتشار در رسانهٔ همیاری در جایی منتشر نشده بودند، کوشیدیم با همکاری مترجمانی زبردست به ترجمهٔ مطالبی بپردازیم که پیش از این در جایی منتشر نشده باشند. از آن جمله مطالب «برگی از تاریخ کانادا» است که هر شماره بخشی از تاریخ خانهٔ جدید ما را روایت می‌کند و تاکنون بیش از ۷۰ مطلب در این زمینه منتشر کرده‌ایم که چندین مطلب از آن‌ها در تکمیل یا ایجاد مطالب فارسی دانشنامهٔ ویکی‌پدیا مورد استفاده قرار گرفته‌اند.
مسلماً مطالب منتشرشده در نشریه خالی از اشکال نبوده، ولی دست‌کم می‌توانیم بگوییم که مسئولیت بد و خوبش با ما بوده، نه کس دیگری و البته از اشتباهاتمان به لطف خوانندگانی دوست‌داشتنی و نکته‌سنج که آن‌ها را همواره به ما یادآوری می‌کنند، بسیار آموخته‌ایم.
در طول این صد شماره کوشیدیم در مقاطعی حساس مانند برگزاری انتخابات در سطوح شهری، استانی و فدرال و همچنین همه‌پرسی تغییر نظام انتخاباتی استان بریتیش کلمبیا با زحمات شبانه‌روزی و فراوان از یک‌سو دیدگاه‌های نامزدهای انتخاباتی و مقامات سیاسی کانادا را به جامعهٔ ایرانی منتقل کنیم و از سوی دیگر دغدغه‌ها و مشکلاتی را که این جامعه با آن دست‌وپنجه نرم می‌کند، به اطلاع تصمیم‌گیران هر سه سطح دولت برسانیم.
یکی از بهترین نمونه‌ها گفت‌وگو با سران هر سه حزب اصلی استان بریتیش کلمبیا در آستانهٔ همه‌پرسی تغییر نظام انتخاباتی استان در سال ۲۰۱۸ بود که با تلاش‌های دوست و همکار بسیار عزیزمان، زنده‌یاد علیرضا احمدیان، که روزی نیست جای خالی او را احساس نکرده باشیم و هنوز هم هر بار به او فکر می‌کنیم چشمانمان تر می‌شود، به انجام رساندیم. کاری که شاید حتی بسیاری از رسانه‌های انگلیسی یا فرانسه‌زبان کانادا در آن مقطع نتوانستند به انجام برسانند یا در انتخابات شهری سال ۲۰۱۸ و در آستانهٔ قانونی‌شدن ماری‌جوآنا در کانادا توانستیم با ۳۰ نامزد انتخاباتی از نامزدهای شهرداری و شورای شهر گرفته تا هيئت امنای مدارس گفت‌وگو کنیم و دغدغه‌های مردم به‌ویژه در ارتباط با مشکل مواد مخدر در مدارس را با آن‌ها در میان بگذاریم و پاسخ‌هایشان را به اطلاع خوانندگانمان برسانیم.
در حوزه‌ای دیگر کوشیدیم با چهره‌های شاخص جامعهٔ ایرانی کانادا یا دیگر چهره‌های شاخص ایرانی و غیرایرانی‌ای که گذارشان به ونکوور همیشه‌سبز می‌افتاد گفت‌وگو کنیم. در نهایت بالغ بر ۱۳۰ گفت‌وگو حاصل این صد شماره است. گفت‌وگو با افرادی با پیشینه‌ها و تجربیاتی متنوع؛ از فعالان سیاسی و اجتماعی و مقامات دولتی گرفته تا شخصیت‌های ادبی، هنرمندان، نویسندگان، ورزشکاران و افراد موفق در حوزه‌های مختلف، تا جامعهٔ ایرانی و به‌ویژه تازه‌مهاجران با آنان و دیدگاه‌هایشان آشنا شوند، مسیری را که پیموده‌اند بشناسند و از آن‌ها برای موفقیت در خانهٔ جدیدشان الگو بگیرند. همچنین توانستیم بیش از ۱۰۰ گزارش از برنامه‌های گوناگون هنری، فرهنگی، ادبی و گردهمایی‌های شهر تهیه و منتشر کنیم.
تلاش‌های تیم رسانهٔ همیاری در طول این سالیان، از دید «شورای ملی نشریات و رسانه‌های قومی کانادا» دور نماند و رسانهٔ همیاری در سال‌های ۲۰۱۸ و ۲۰۱۹ موفق به دریافت دو جایزهٔ پیاپی از این نهاد صنفی رسانه‌های غیرانگلیسی و غیرفرانسه‌زبان کانادا، که بالغ بر ۷۰۰ رسانهٔ قومی را نمایندگی می‌کند، شد.
پیش از پایان این نوشتار از یکایک عزیزانی که در طول این سال‌ها ما را در انتشار رسانهٔ همیاری یاری کرده‌اند، از همکارانمان در بخش فنی چاپ و نشر کاغذی و رسانه‌های دیجیتال گرفته تا نویسندگان، همهٔ صاحبان کسب‌وکاری که با درج آگهی ما را در طول این سال‌ها حمایت کرده‌اند و از تک‌تک شما خوانندگان عزیزی که مطالب ما را خواندید و با نظرات، پیشنهادات و دلگرمی‌هایتان ما را در ادامهٔ این راه یاری کردید، صمیمانه سپاسگزاریم. دست شما را می‌فشاریم و امیدواریم بتوانیم با یاری، پشتیبانی و همراهی شما به خدمت به جامعهٔ مهاجر فارسی‌زبان ادامه بدهیم.
همان‌طور که پیش‌تر اشاره شد، دوستان عزیزی لطف داشتند و در آستانهٔ انتشار شمارهٔ صدم برای ما مطالبی به‌منظور چاپ در شماره‌ای که قرار بود ویژه‌نامه باشد، فرستادند ولی بنا به دلایلی که بالاتر گفتیم از انتشار ویژه‌نامه منصرف شدیم. ضمن سپاس فراوان از همهٔ این عزیزان، در اینجا این نوشتار را با شعری محبت‌آمیز از یکی از خوانندگان عزیزمان، آقای محمدطاهر پیک، به پایان می‌بریم:
شنیده‌ام که در اقلیم سبز کانادا / شده‌است چشمه‌ای از عشق و عاشقی جاری
نه چشم بلکه شده رودخانه‌ای پویا / زلال و صاف و دل‌آرا و بی‌غش و ساری
گروهی از ادبا، عارفان بافرهنگ / سخن‌سرا و نویسنده از خطا عاری
نهاده سنگ بنایی بلند از حکمت / نهاده‌اند بر آن نام نیک همیاری
قلم به هر قدمش می‌نویسد از سر شوق / گهی به عرض ارادت گهی به غمخواری
ز سرمقاله و بخش نخست و حرفه و کار / به‌دور مانده ز اغراق یا زیانکاری
زبان پارسی ما چو قند شیرین است / کلام نغز دری با ندای بیداری
فضای «ونکوور» از عطر تو عبیرآگین / حضورت ای همه خوبی، نشان هشیاری
توان هم‌وطنان مغتنم شمار و بکوش / به ارتقاء در این ورطه خودسزاواری
سعادت همگان را در این خجسته مسیر / امید ما است همه زِ درگه باری
«پیک»
